Гістарычны слоўнік

Батлейка (с. 82) — народны лялечны тэатр.
Бацькаўшчына (с. 5) — для кожнага чалавека краіна, дзе нарадзіўся ён сам і яго продкі.
Вежа (с. 32) — высокае абарончае збуда- ванне з дрэва ці цэглы.
Веча (с. 59) — старажытны народны сход, які збіраўся для вырашэння важных пытанняў.
Волат (с. 26) — дужы і высокі чалавек.
Герб (с. 134) — сімвал (знак) дзяржавы.
Гісторыя (с. 6) — навука, якая расказвае пра жыццё і справы нашых продкаў.
Дата (с. 22) — час, калі адбылася падзея.
Дзяды (с. 27) — восеньскі дзень памяці продкаў.
Дзяржава (с. 6) — саюз грамадзян, утвораны з мэтай абароны іх жыцця, свабоды, маё масці.
  Дружына (с. 46) — асабістае войска князя.
Закон (с. 43) — абавязковыя правілы паводзін, устаноўленыя дзяржавай.
Канстытуцыя (с. 130) — Асноўны Закон дзяржавы.
Князь (с. 40) — спачатку кіраўнік племені, а потым — княства.
Курган (с. 25) — земляны насып над старажытным пахаваннем.
Ледавік (с. 24) — лёд, які пакрываў зямную паверхню ў далёкія часы.
Летапіс (с. 28) — рукапісная кніга, у якой штогод (кожнае лета) запісваліся звесткі аб гістарычных падзеях.
Паданне (с. 11) — апавяданне пра справы і ўчынкі чалавека, пра заняткі нашых продкаў.
Племя (с. 10) — група людзей, якія маюць агульных продкаў, мову, месца пражывання.
Продкі (с. 5) — людзі, ад якіх мы вядзём сваё паходжанне.
Прэзідэнт (с. 130) — выбарны кіраўнік дзяржавы.
Радаўніца (с. 27) — дзень шанавання памяці продкаў, які адзначаецца вясной.
Радзіма (с. 5) — краіна, у якой чалавек нарадзіўся.
Рыцар (с. 55) — цяжкаўзброены конны воін.
Рэспубліка Беларусь (с. 6, 130) — незалежная і самастойная дзяржава беларускага народа, якая абвешчана ў 1991 годзе.
Сабор (с. 45) — галоўная царква ў горадзе.
Сімвал (с. 134) — знак.
Статут (с. 60) — збор законаў у Вялікім Княстве Літоўскім.
Стаянка (с. 23) — месца жыхарства старажытных людзей.
Урад (с. 132) — вышэйшы дзяржаўны орган краіны, які арганізуе выкананне прынятых законаў.
Эра (с. 22) — працяглы адрэзак часу, звычайна большы за тысячагоддзе.